En als je dat niet gelooft, vertellen we een andere…
De spoorpendelaar was begin vorige week weer eens het slachtoffer van een zoveelste onaangekondigde spoorstaking waarbij de treinreiziger aan zijn lot werd overgelaten door ondermeer een totaal gebrek aan communicatie met die reiziger. Op veel sympathie kunnen de spoormannen intussen van de pendelaars niet meer rekenen. Trop is teveel om het met wijlen VDB te zeggen. Ik zou nog eens de treinreiziger willen ontmoeten die na al die wilde stakingen nog begrip kan opbrengen voor de wellicht terechte noden van het spoorpersoneel. Maar met dit soort acties maken ze het zichzelf bijzonder moeilijk.
Pietel kopte maandag gewoonweg ‘Stakende treinbestuurders zijn klootzakken‘ na de zoveelste gijzelingsactie van enkele machinisten die zonder boe of bah het werk neerlegden. Op het eerste zicht leek me dit een spontane uitbarsting van een lang opgekropte frustratie. Van die uitspraken waar je nadien wel eens spijt van krijgt, dacht ik aanvankelijk. Dat hij niet de enige was die dit spelletje meer dan beu is, bleek uit de regen comments die deze post overspoelden. Heerlijk om volgen trouwens. In de ene comment werd het stakingsrecht aan het spoor in vraag gesteld om 2 minuten later weer verdedigd te worden omdat we er anno 2008 zoveel aan te danken hebben. Wat opviel dat er met geen woord gerept werd over de reden waarom de treinbestuurders in enkele stations het werk spontaan hadden neergelegd. Het bleek dat een treinbegeleider weer eens het slachtoffer was geworden van agressie van een reiziger. Zeker niet goed te praten maar of dit een reden is om de boel weer eens plat te leggen is een andere zaak.
Tot donderdag de eerste meldingen de kop opstaken dat niet de treinbegeleider het slachtoffer was geworden van agressie maar wel de agressor zelf was. De grote spoorbonden die intussen deze wilde actie erkend hadden zaten plotseling met een probleem en er moest een cosmetische ingreep gebeuren om de geleden imagoschade te herstellen. Zaterdag beloofden de bonden de hinder van treinstakingen te beperken. Iets waar reizigers dus al vele jaren naar vragen, staak maar maak de reiziger niet de dupe van uw actie, integendeel probeer ze zelfs bondgenoot van u te maken. Dan denk je spontaan aan betaalstakingen of het weigeren om tickets of vervoerbewijzen zoals die zo mooi genoemd worden te controleren maar niets is minder waar.
Bij spontane acties zullen de spoorbonden vanaf nu de actie alleen erkennen in de stelplaats van de belaagde treinbegeleider. M.a.w. krijgt een treinbegeleider uit pakweg Denderleeuw klop van een reiziger, dan wordt het werk voor een tijdje neergelegd in Denderleeuw. De bonden willen dit bekomen door alleen de stakers te vergoeden van de erkende stelplaats. Zal dit andere spoormannen uit andere stelplaatsen weerhouden om te staken? Stel dat dit zo is, wat is dan het verschil voor de treinreiziger? Worden dan alleen de reizigers die in Denderleeuw vertrekken of aankomen geviseerd? Natuurlijk niet, alle stations op een lijn naar Denderleeuw, delen natuurlijk in de brokken. Laat ons dus alleen maar hopen dat er geen spoorwegmannen of -vrouwen uit BXL of A’pen of Luik of Charleroi een tik van een reiziger krijgen.
Maar het zou mij trouwens erg verwonderen mochten spoormannen of -vrouwen uit andere stelplaatsen vanaf nu nalaten om het werk neer te leggen omdat de bond hun actie niet erkend? Trouwens een uur het werk neerleggen is al voldoende om het spoor in heel het land in het honderd te laten lopen. De financiële schade voor de stakers is beperkt en als ze onderling wat afspraken maken, draaien slechts enkele mannen of vrouwen van de ijzeren weg daar financieel voor op wat nadien in de stationskantine gerecupereerd kan worden. Maar het kan ook met een, oh ironie, stiptheidsactie van enkele machinisten of treinbegeleiders. In een mum van tijd kleuren de aankondigingsborden in de stationshallen rood van de vele vertragingen en gecancelde treinen zonder dat het iemand een cent moet kosten.
Dit soort afspraken bij de spoorbonden dienen alleen om hun imago wat op te poetsen maar halen volgens mij weinig of niets uit. Ik vrees dat Pietel de komende weken gelijk krijgt zoals hij in een vlaag van frustratie schreef dat stakende treinbestuurders klootzakken zijn. Mannen van den ijzeren weg, wil je dus opkomen voor je rechten bij jullie bazen, gijzel dan niet langer de reiziger, on en a marre!
na de komma 