uut mien herte

Vorige week ben ik naar ‘Uut Mien Hérte’ gaan kijken in de Vetex in Kortrijk. Een bont Oostends gezelschap dat verhalen brengt uit de nieuwe stad. Deze woordwolk maakte ik voor ’t krantje van de Unie der Zorgelozen.

Beloon vandalisme

Bij de TEC, de Waalse broeders van De Lijn, pakken ze blind vandalisme op hun bussen bijzonder origineel aan. Straffen haalt volgens hen geen moer uit, integendeel je krijgt alleen maar recidivisten die van zodra ze kans krijgen zich later dubbel en dik zullen wreken. Zelfs gemeenschapsdienst werkt in hun ogen stigmatiserend, je kweekt uiteindelijk alleen maar vijanden die het nog meer op jou gemunt hebben. Beloon de agressor en maak van hem je beste vriend is de leuze bij de TEC. Hopelijk betalen ze in het Zuiden van het land intussen daar ook met de Euro.

Margrietje

Enkele weken terug namen we met enkele zorgelozen een clipje op van Johny Turbo’s West-Vlaamse wereldhit Margrietje in een versie van De Dolfijntjes. Een delicatesse voor oor en oog.

Na 15 maanden gekissebis

Dit krijg je na 15 maanden aanmodderen als de politieke agenda bepaald wordt door ‘goed bestuur’ en ‘5 minuten politieke moed’.

Nous sommes quand même tous des Européens, wist Arno trouwens al 20 jaar geleden.  Gewoon gezond verstand denk ik dan.

Graffiti in Middenschool 2 in Kortrijk

Van taart naar decolleté

Het is zover, de trendwolves hebben een nieuw hol gegraven in de, jawel, Tortelduifstraat in Gent. We zijn er in een deel van de kantoren van het productiebedrijf Conception ingetrokken die overal hun conceptiesporen hebben nagelaten. Sommige boeken, mappen, archieven, dossiers, magazines moeten nog hun weg naar een rek of kastje vinden maar dat lukt nog wel de komende weken. De bureauopstelling kan ook nog beter maar het is nu al een verademing om zonder bureaulamp aan de slag te kunnen onder de lange lichtstraat die in het plafond van het oude magazijn is verwerkt.
We moeten nu wel de dagelijkse taartjes van onze bakker in de Molenaarsstraat missen maar het decolleté van de madam van de broodjeszaak in de Virginiastraat compenseert ruimschoots. Onze jongste Trendwelp heeft er voor zichzelf een punt van gemaakt dat hij voor het einde van dit jaar de broodjesmadam complimenteert met haar uit de kluiten gewassen decolleté. We zien nog wel of ze dit weet te appreciëren. Sowieso doet het verkassen naar een echt bureau ons goed.
Zelf ben ik nog wat fietsroutes tussen onze nieuwe stek en het Sint-Pietersstation aan het testen maar een ding weet ik al, het zal langs tettemadam zijn.

verjaardag

Weer eens achter de rug en het drie weken durende feestje dat ze daarvoor in Beijing organiseren (kostprijs 30 miljard euro) beginnend met een spetterende parade is een fijne attentie. Ik vraag me af wat ze volgend jaar gaan verzinnen om het een beetje leuk te houden.
Mijn zoontje Vic heeft het iets bescheidener aangepakt, hij maakte voor de gelegenheid deze speciale verjaardagskrant.

Autoradio

Net voor ik op vakantie vertrok naar Tsjechië, heb ik mij in de Supra Bazar een nieuwe autoradio gekocht. Van de oude autoradio doet de cassettespeler het niet meer en die was nodig om mijn Sony discman gekoppeld via een audiocassette in de autoradio te laten spelen. Een beetje voorhistorisch maar het werkte en hierdoor kon ik tenminste nog mijn atrac audio cd’s afspelen die daar maar liggen te liggen sinds ik mij een iPod heb aangeschaft. Sony boys zullen wel weten dat je met die atrac bestanden nergens nog wat mee kan aanvangen. Ik heb zelfs ergens gelezen dat Sony het atrac compressiesysteem uit de markt neemt. Ik had er mij al bij neergelegd dat een deel van mijn muziekcollectie op die manier verloren zou gaan.
Nu botste ik toevallig op een Sony autoradio die ook atrac cd’s leest waardoor die cd’s en de uren muziek toch nog een tijdje dienst kunnen doen in de auto. Gedaan dus met klooien met die discman om een streepje muziek te kunnen draaien tijdens het kilometervreten langs de ellenlange eentonige autostrades.
Volgens de verkoper, een jobstudent zo te zien, was zo’n autoradio installeren een fluitje van een cent: je haalt de oude eruit, verwisselt de fiches en de klus is binnen het half uur geklaard. Ik zou nochtans stilaan beter moeten weten, maar soms geloof ik die praatjes tegen beter weten in. Ik ben er op de parking van de Supra Bazar overmoedig aan begonnen. De oude radio was er in een tel uit maar daar hing een kluw draden en fiches aan vast waar ik kop nog staart aan kreeg. Thuis heb ik er de handleiding bijgehaald met schema’s waar ik koppijn van krijg. Om kort te zijn, ik heb er de oude radio weer ingewrongen en ben dus tot in Brussel met radio 1 geraakt en voor de overige 1000 km hebben we het dit jaar zonder muziek moeten doen. Mijn oudste dochter was niet helemaal ontevreden want ze vindt toch maar dat ik ouwe wijvenmuziek draai.
Ik vrees dat het een klusje voor de garagist wordt.

Volgende week veilig sporen

Volgende week rijdt de trein volgens het boekje. Dit betekent onder meer dat het treinpersoneel dat van perron moet veranderen volgende week geen onnodige risico’s meer zal nemen door als een blinde gek van de trein te springen om een spurtje te trekken naar een ander perron waar een andere trein ongeduldig staat te wachten om te vertrekken. Het boekje wil dus dat ze dit rustig doen teneinde zichzelf en de reizigers niet in gevaar te brengen. Het treinpersoneel wordt dus dagelijks opgejaagd en OVS, de onafhankelijke spoorbond die de actie organiseert, wil hier paal en perk aan stellen, in het kader van onze veiligheid. Dat ik ooit deze vakbond heb geminacht, uitgespuwd, verwenst en vervloekt. Wie kan er nu tegen zijn dat een spoorbond opkomt voor onze veiligheid en die van het personeel? Ik mag er niet aan denken dat ik al jaren ten minste 2/dag op een trein zit waar men het niet zo nauw neemt met de veiligheidsvoorschriften. Dat ik het er tot nu toe heelhuids van heb afgebracht, mag een wonder heten. De reiziger zal daar niet veel hinder van ondervinden, zo meldt het OVS nog, hoogstens wat vertragingen van 10 à 15 minuten. Vanaf nu stap ik nooit nog op een trein die op tijd vertrekt.

Nooit dezelfde stap

Nooit dezelfde stap. Tot gisterenmiddag had ik hier nooit eerder bij stil gestaan en zoals je op de foto merkt, was ik niet de enige. Aan de zijkant registreerden 2 studenten met videocamera hoe mensen daarop reageerden. Stapten ze er losweg over, liepen ze er beleefd rond of bleven ze net als ik voor het obstakel staan kijken, niet goed begrijpend wat de bedoeling hiervan kon zijn?

ik heb een superpapa

DSC00828

Originally uploaded by nadekomma

Superdag voor papa’s. Onze Vic kreeg van de immer sympathieke S vorige week een T-shirt met daarop ‘Ik heb een superpapa‘, om mij daar met vaderdag mee te verrassen. Hij had dan ook het T-shirt zo goed verstopt dat hij het nergens meer kon vinden. Nog een geluk dat ik min of meer op de hoogte was van het complot, zodat ik wat kon helpen zoeken.

Vaderdag betekent hier dat ik eens kan koken zonder me veel aan te trekken van mijn kieskeurige gezinsgenoten. Het werden asperges met eierstruif en gehakte peterselie en een nieuw patatje en stukje gepikeerd varkensvlees. Bedoeling was een lamskroontje maar dat hadden ze niet meer.

Verder werd ik nog verrast met ‘De vanger in het graan’ en ‘9 verhalen’ van J.D. Salinger. Wat een met opzet rondslingerende recensie kan doen…